هر کس جهان را از دریچه ی نگاه خود می نگرد و به تعلیل و تحلیل می نشیند . جهان بینی هر انسانی اصولی را مطرح می کند و اصول ، حرکتها و انتخاب های او را می زا یند .

به عنوان مثال اگر نگرش انسان به خودش به گونه ای بود که فقط دهان ، شکم و زیر شکمش را دید نه همه ی خودش را، ناگزیر تامین نیاز اینها حتی از راه زد و بند و تجاوز و خونریزی می شود اصل و آخور بودن و خوابگاه بودن و عشرتکده بودن دنیا می شود اصل و محدود شدنش به 100سال می شود اصل و.. .

و چنین انسانی برای تامین نیازهای مذکور و غریزه ی زیاده خواهیش انتخاب می کند حتی تجاوز را در قاره ای دیگر و فشار دادن دکمه ای قرمز رنگ را وانتخاب می کند به خاک و خون کشیدن خلق را و نابودی جنگلها و حیوانات و منابع را و خلاصه به فساد کشیدن زمین و دریا و حتی آسمان را و تازه جشن هم می گیرد ، نشان و مدال و نوبل هم به او می دهند و خوشحال هم هست و لذت هم می برد چون نمی داند در قبل آنچه بدست آورده ، چه را از دست داده…

اینگونه نوع جهان بینی انسان اصول را می زاید واصول نیز روش ها و انتخاب ها را می زایند .